Madame – motywy literackie
„Madame” była debiutem Libery. Zawarł on w niej wiele motywów literackich.
„Madame” była debiutem Libery. Zawarł on w niej wiele motywów literackich.
W wierszu Tadeusza Różewicza „W środku życia” , przypominającego formą osobiste wyznanie podmiotu lirycznego został subtelnie nakreślony wewnętrzny obraz człowieka, który przeszedł przez piekło wojny. Liryczne „ja” uczy się na nowo życia , po „śmierci”, po „końcu świata” próbuje powrócić do normalności, do przedwojennego porządku.
Idealizowanie rzeczywistości, czyli nadmierne zniekształcanie rzeczywistych faktów w celu stworzenia bardziej pozytywnego lub atrakcyjnego obrazu, to zjawisko obecne nie tylko w życiu codziennym, ale także w literaturze. W wielu utworach autorzy ukazują konsekwencje błędnego spojrzenia na świat, które wynika z nadmiernego idealizowania otaczającej nas rzeczywistości. Tematyka ta jest bowiem ponadczasowa i obecnych zarówno współcześnie, jak i przed wieloma laty.
Rozważając temat wierności tradycji i poszukiwania nowych dróg, spojrzymy na różne postawy życiowe przedstawione w literaturze. Analizując lektury z listy obowiązkowej, dostrzegamy, jak różnorodnie autorzy podchodzą do tego zagadnienia, odzwierciedlając uniwersalne dylematy ludzkiego istnienia.
Datę powstania pieśni ustalono się na pierwszą połowę IV w. p.n.e. (lub nawet III w. p.n.e..) Na co wskazują liczne zapożyczenia z języka aramejskiego. „Pieśń nad pieśniami” to jedna z najbardziej kontrowersyjnych ksiąg należących do Starego Testamentu, ponieważ nie ma w niej wzmianki o Bogu. Jednocześnie najpiękniejsza, gdyż opisuje prawdziwą miłość dwojga ludzi – kobiety i mężczyzny.
Lilie – dzieło Mickiewicza o niby tak banalnym tytule może nie być takie proste. Warstwa fabularna jest następująca: Pan wyjechał na wojnę i zostawił w domu młodą żonę. Ona nie chciała zmarnować swojej młodości i zdradziła męża. Kiedy mąż wrócił z wojny w obawie, że odkryje jej niewierność, postanowiła go zabić. Tak też uczyniła. Na jego grobie zasadziła lilie. Następnie udała się do pustelnika, aby zwierzyć się ze zbrodni, gdyż chciała ulżyć swojemu sercu.
Rycerstwo w średniowieczu stanowiło najbardziej elitarną klasę społeczną, ponieważ rycerze walczyli na wojnach, które toczyły się cały czas. Dbali o bezpieczeństwo swoich państw,a nikt oprócz nich nie widział wojny, więc narastały wokół nich rozmaite legendy i opowieści. Z czasem ukuto pewien etos, to znaczy zestaw cech, którymi powinien się prawdziwy rycerz charakteryzować.
Utwór ten prezentuje gatunek zwany fraszką. Cechuje się prostym językiem. Tekst tworzy siedmiozgłoskowiec o rymach parzystych.
Tytułową bohaterką wiersza jest Elżbieta, córka króla Anglii, Jakuba I. Na temat utworu składa się próba opisu oczu królewny angielskiej, niewątpliwie istotnego szczegółu kobiecej urody.
Człowiek jest zwierzęciem społecznym. Brzmi to obrazoburczo, doskonale jednak oddaje naszą socjalną naturą. Rodzimy się, dorastamy i żyjemy w zbiorowości. Bez niej nie możemy rozwijać pełni swoich możliwości, zapewnia nam ona bezpieczeństwo i wsparcie. Zbiorowość polega jednak na związkach obopólnych – dajemy i dostajemy profity z bycia jej częścią.